سیستم‌های غذایی فعلی ما ممکن است بسیار کارآمد باشند، اما پایدار نیستند. آن‌ها به از دست رفتن تنوع زیستی و آلودگی خاک، هوا و آب و نیز به تغییرات اقلیمی سرعت می‌بخشند اما تکنولوژی‌های جدید مانند پهپادهای سمپاش می‌توانند سیستم بسیار کارآمدتری را خلق کنند.
روش‌های سنتی کشاورزی هنوز هم سطح بالایی از سموم شیمیایی، علف‌کش‌ها، و کودهای شیمیایی را به همراه دارند و اروپا می‌خواهد استفاده از آن‌ها را تا سال 2030 به نصف برساند.
امانوئل دریک، کشاورزی در شمال فرانسه، از کسانی‌ست که توانسته با موفقیت از کشاورزی متراکم به کشاورزی مناسب محیط‌زیست برسد. او درباره شیوه کار خود می‌گوید: «به طور سنتی، ما گندم را پس از کتان می‌کاریم، اما من این کار را نمی‌کنم. من کلزا می‌کارم. این گیاهی است که ازت را در پاییز جذب می‌کند، بنابراین به سفره آب نشت نمی‌برد. به این ترتیب من ازت را از کلزای خود بازیافت می‌کنم و دیگر نیازی به اعمال ازت شیمیایی زیادی از جانب خودم ندارم. این یک وضعیت برد-برد است.»
دریک درباره این تصمیم توضیح می‌دهد: «من با یک سیستم بسیار فشرده شروع کردم که اساس آن بر استفاده زیاد کودها و مواد شیمیایی بود و نتایج چشمگیری هم نداشت. بنابراین من از خودم سوالات زیادی پرسیدم که چگونه می‌توانیم کارها را به شکل متفاوتی انجام دهیم. اما چیزی که ما را مجبور به حرکت بسیار سریع‌تر خواهد کرد، بحران اقلیمی، از دست دادن تنوع زیستی و بحران انرژی است.»
این مسئله به قدری اثرگذار است که کارشناسان کشاورزی و فعالان محیط‌زیست معتقدند باید بخشی از قوانین کشورها و مجامع بین‌المللی همین تحول شیوه کشاورزی باشد. برتراند اومون یک کارشناس کشاورزی است و او می‌گوید که مقامات عمومی مسئولیت تشویق فوری کشاورزان به گذار به مدل‌های دیگر کشاورزی را دارند. او معتقد است «یک چارچوب قانونی اصلی برای سیستم‌های غذایی پایدار باید به زودی در دستور کار قرار بگیرد. این چارچوب باید بازپروری طبیعت را در قلب تمام سیاست‌های کشاورزی قرار دهد.»
این کارشناس کشاورزی می‌گوید: «در هر صورت، این روش تولید فعلی نمی‌تواند ادامه یابد، چرا که ما نمی‌توانیم مواد فعال شیمیایی را با سرعتی که با توجه به ظهور ناکارآمدی‌ها و مقاومت‌ها لازم است، بازیافت کنیم.»
اومون می‌افزاید: «در حقیقت، چیزی وجود دارد که ما خدمات اکوسیستم می‌نامیم. این‌ها تمام خدماتی هستند که طبیعت به صورت رایگان ارائه می‌دهد و به ما انسان‌ها امکان زندگی می‌دهد. این‌ها شامل ایجاد باروری و گرده‌افشانی گیاهان و همچنین خودتنظیمی بیماری‌ها و آفات است.»
پهپادهای سمپاش به میدان می‌آیند
در دنیای امروز، پهپادهای سمپاش با توجه به توانایی‌های فناورانه و انعطاف‌پذیری‌شان، به عنوان یک راهکار قابل توجه برای مقابله با این چالش‌ها شناخته می‌شوند. پهپادهای سمپاش می‌توانند با اسکن سریع و دقیق مزارع، به شناسایی نقاط حساس و تمرکز بر مناطق مشکل‌دار کمک کنند. این کار باعث می‌شود تا استفاده از سموم به صورت هدفمند و کاهش یابد، و در نتیجه تاثیرات منفی احتمالی سموم بر محیط‌زیست و سلامت انسان‌ها به حداقل برسد.
پهپادها همچنین می‌توانند با اعمال روش‌های مختلف مانند روش‌های بیولوژیکی برای کنترل آفات، به کاهش نیاز به استفاده از سموم کمک کنند. از جمله این روش‌ها می‌توان به پراکندگی آفات‌کش‌های طبیعی در مزارع اشاره کرد که با کاهش جمعیت آفات، به حفظ تعادل طبیعی کمک می‌کند.
استفاده هوشمندانه از پهپادهای سمپاش به کشاورزان این امکان را می‌دهد تا با کاهش هزینه‌های مرتبط با کنترل آفات و همچنین کاهش خسارت‌های ناشی از آفات، بهره‌وری مزرعه خود را افزایش دهند و در عین حال به حفظ محیط‌زیست کمک کنند.
هزینه‌های کنترل آفات معمولاً یکی از بزرگترین بخش‌های هزینه‌ای کشاورزان محسوب می‌شوند. استفاده از پهپادهای سمپاش می‌تواند با اجرای برنامه‌های هدفمند و افزایش دقت در پاشش سم، هزینه‌های مرتبط با مصرف سموم کشاورزی را کاهش دهد. به عبارت دیگر، به جای پاشش کلی سم بر روی مزرعه، پهپاد می‌تواند با تشخیص دقیق نقاط حمله آفات، سم را به شکل هدفمند و محدود پاشش کند، که این کار هم به کاهش هزینه‌ها و هم به حفظ سلامت محصولات کمک می‌کند.
همچنین با کمک پهپادهای سمپاش، کشاورزان قادر به جمع‌آوری داده‌های دقیق و به‌روز از وضعیت مزرعه خود خواهند بود. این داده‌ها می‌توانند در بهینه‌سازی برنامه‌های کشاورزی و افزایش بازده محصولات نقش کلیدی داشته باشند. به علاوه، با استفاده از پهپادهای سمپاش در عملیات‌هایی مانند کاشت، حمل و نقل و پاشش سم، می‌توان به کاهش نیاز به نیروی انسانی و به تبع آن کاهش هزینه‌های مرتبط با کارگران پرداخت.
بنابراین پهپادهای کشاورزی با توانایی‌های منحصر به فرد خود می‌توانند نقش موثری در توسعه کشاورزی پایدار و کاهش استفاده از سموم ایفا کنند. با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته نظیر پهپادهای سمپاش و ایجاد استراتژی‌های مدیریتی مناسب، می‌توان تاثیرات منفی کشاورزی بر محیط‌زیست و جامعه را به شکل قابل توجهی کاهش داد.
